پیش من دین ها ندارند اعتبار

حتما بسیاری از شما هم شعر " پیش من دین ها ندارند اعتبار" را در فضای مجازی خوانده اید. این شعر به مولانا نسبت داده شده است. ما می خواهیم در این پست به این موضوع بپردازیم که آیا این شعر واقعا متعلق به مولاناست یا خیر. با ما همراه باشید.

 

متن شعر 

 

ﺯ ﺪﺭ ﺮﺳﺪ ﺭﻭﺯﻯ یک ﺴﺮ 

ﺑﻬﺘﺮﻦ ﺩﻨﻬﺎ ﻛﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﻯ ﺪﺭ؟

 

ﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺩﻦ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻫ ﻛﺎﺭ 

ﺶ ﻣﻦ ﺩن ها ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ

 

ﻮﻧﻜﻪ آوردیم ﻫﺮ ﺩﻦ ﺟﺪﺪ 

اﺧﺘﻼﻑ ﺑﺸﺘﺮ ﺁﻣﺪ ﺪﺪ …

 

ﻛﻨﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺴﺎﺭ ﺷﺪ 

ﺟﻨﻬﺎﻯ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺷﺪ …

 

ﺧﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺨﺖ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻦ 

ﺑارﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﺩﻦ ،،،

 

ﻧﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ ﻧﻪ ﺗﺮﺳﺎ ﻧﻪ ﺟﻬﻮﺩ 

ﺳﺮ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﻋﻘﻞ ﻣﻰ ﺁﺭﻡ ﻓﺮﻭﺩ

 

ﻋﻘﻞ ﻣﻮﺪ ﻛﻪ عیش دیگران 

ﻫﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﺰﺴﺘﻰ ﺑﺎ ﺩﺮﺍﻥ !

 

ﺩﻦ ﻭﻟﻰ ﻮﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﻥ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ 

ﺮ ﺑﺮﺰﻯ ﺍﺟﺮ ﺩﺍﺭﻯ ﺑﻜﺮﺍﻥ !!!

 

ﺩﺮ ﺍﻧﺪﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺁﺧﺮ ﺁﺩﻣﻨﺪ 

ﺩﻦ ﺮﺍ ﻮﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﺪﻭﺭ ﺍﻟﺪﻡ ﺍﻧﺪ؟

 

ﻣﻦ ﺑﺪﻦ ﻋﻠﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺩﻦ ﻭ ﻛﺶ 

ﺗﺎ ﻧﺮﺰﻡ ﺧﻮﻥ ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻥ ﺧﻮﺶ ،،،

 

ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺧﺮﺩ” 

ﺮﻭﻯ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻮﺖ ﺑﺮﺩ …

 

ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻦ 

ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻛﻦ ﺑﻬﺘﺮﻦ ﺩﻦ ﺍﺳﺖ ﺍین

 

دلایل این که شاعر این شعر مولانا نیست

متاسفانه فضای مجازی پر از دروغ شده است و وسیله ای شده است تا عده ای شعر و شاعران را دستاویز اهداف مغرضانه خود قرار دهند. در زیر دلایل رد انتساب این شعر به مولانا آورده شده است. 

1. این شعر در هیچ کدام از کتابهای مولانا نیامده است. اگر کسی می داند منبعش کجاست به ما هم بگوید. 

این شعر در مثنوی معنوی آمده است یا دیوان شمس یا فیه ما فیه؟
پاسخ این‌است که هیچکدام.

۲.آیا برای شما باور پذیر است کسی که در مثنوی خود بارها نام قران را آورده است و داستان های زیادی را از پیامبران مختلف نقل کرده است چنین موضعی نسبت به دین داشته باشد؟ آیا کسی که می گوید:

قافله سالار ما فخر جهان مصطفاست

یا

از علی آموز اخلاص عمل

یا

کجایید ای شهیدان خدایی بلاجویان دشت کربلایی

می تواند این چنین بر علیه دین شعر بگوید؟ این شعر کاملا هدفمند دین را لبریز از خشونت و ضد وحدت نشان می دهد. 

۳.آیا کسی که در بیشتر حکایاتش نکات اخلاقی برآمده از دین را گوشزد می کند و معاد و توحید و نماز و مسئله اختیار را تعلیم‌می دهد می تواند چنین شعری گفته باشد؟ شخصی که در وصف روزه می گوید " چند روزی امتحان کن در صیام" می تواند بگوید "پیش من دین ها ندارند اعتبار"؟

۴.چگونه کسی که می گوید " پای استدلالیان چوبین بود" و بیشتر اشعارش حرف از عشق و دیوانگی است اینجا سخن از عقل می راند. جالب است که مولانا در ابیات بسیار زیادی انسان را به جنون دعوت می کند و می گوید که در بحث های علمی فایده چندانی وجود ندارد. 

حرف آخر: هر چیزی را باور نکنیم و سعی کنیم‌قبل از پذیرفتن هر چیزی کمی تحقیق کنی